Wat een doorgezakte matras en eens vroeg gaan slapen in Saintes allemaal kunnen doen met een mens!
Vanmorgen goed gemutst Saintes verlaten en koers gezet naar Pons, de eerste tussenstop op weg naar Bordeaux. Niet echt een warme dag vandaag maar toch 4 x van T-shirt gewisseld, het heeft vannacht geregend en de vochtigheidsgraad is heel hoog = zweten!
Aangekomen in mijn overnachtingsplaats van vandaag kon ik niet anders dan laaiend enthousiast te zijn van deze fijne chambre d’hôte genaamd “Buky Palace”.
Dit had ik op heel mijn reis nog nooit meegemaakt, dit huis is zo sfeervol ingericht dat je hier continu zou willen blijven vertoeven. Ik kom hier zeker nog eens terug met ons Chrisje, dit soort van chambres gaat ze zeker waarderen.
De gastvrouw is Paskalle (jawel met een “ k”) en ondanks dat ze zelf vier dochters en vier zachtaardige katten heeft is ze zelf geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Dadelijk bij het binnen komen kreeg ik dan ook mijn eerste instructies: schoenen uit, zet u aan de keukentafel, drink iets en vertel wie je bent…
Ze verklapte mij dan ook vrij vlug dat er nog vier andere Belgen “in the house” waren. Een familie van Herent (tegen Leuven) die op de terugreis waren van de Pyreneeën en besloten hadden om nog een laatste lui dagje in te lassen. Na een kort dutje ging ik dan ook eens aan het zwembad nader kennis maken.
Joris & Inge hadden met hun superleuke kiddos, genaamd Tille & Fien, een intense bergtocht in de Pyreeënen achter de rug.
Met Inge had ik al vlug een gespreksonderwerp, zij zet zich ook regelmatig in voor een vzw tvv de warmste week, die vorig jaar een superbedrag van 5000€ bijeen gehaald heeft.
Joris werkt aan de Provincie en is iemand met wie je u dadelijk op uw gemak voelt en hun dochters, in het begin misschien nog wat afwachtend, maar vrij vlug hun eigenste zelve zijn gewoonweg super!
Het deed mij allemaal een beetje denken aan vroeger toen onze Axel in het vijfde jaar zat en ons Mano’ken naar het tweede middelbaar ging: soortgelijke situatie en leeftijdsverschil.
Heel sympathieke mensen en toen Joris en Inge mij mee vroegen om mee uit te gaan dineren heb ik dan ook geen ogenblik getwijfeld.
Het etentje was zeer aangenaam op een super-locatie in Pons. Het was overigens heel fijn om nog eens een avondje gewoon nederlands te praten, niettegenstaande dat alle garçons in Frankrijk, zoals jullie inmiddels al weten, waanzinnig hun best doen om van het Engels hun nieuwe voertaal te maken.
Waarschijnlijk zien we mekaar nog even terug aan het ontbijt morgenvroeg voor ze terug vertrekken naar het Leuvense en anders lieve mensen: Hasta La Vista!
Verdet heb ik ook nooit goed het begrip boksen begrepen, zo op mekaars kop slaan en zo, maar bon als Delphine vanavond wint zijn we natuurlijk wel weer een beetje patriottisch.
Hit van de dag: nr 108: https://youtu.be/b_SUNDJT9DY
