Etappe 89: Soto de Luiña - Cadavedo
Vanmorgen een nieuwe camino-plaat gezien met daarop:
280 km tot Santiago!
Begint bijgevolg te korten…
Overigens is er sinds vanmorgen weer een nieuw vrij groot probleem opgedoken:
De OSMandMAPS, de app met de rode lijn tot in Santiago, die het overigens van Liedekerke tot hier zo goed deed, heeft het sinds vannacht laten afweten.
Dat is voor mij een beetje hetzelfde als het ruimtestation ISS dat volledig bestuurloos rondzweeft.
Nog geen tijd gehad om alles terug te installeren, dus vanmorgen om 7u geen risico’s genomen en de hele dag met Yaiza meegestapt bij wie haar technologie wel nog goed werkte.
Pas op, over het algemeen zijn de gele fletcha’s (pijlen) wel genoeg voorzien op alle mogelijke kruispunten en zelfs heel goed zichtbaar maar je zult er maar één missen en de schade (vele extra kilometers) kan zeer groot zijn.
Vermits Yaiza en ik niet zoveel te vertellen hebben onder de baan, daarvoor moet je wel dezelfde taal spreken, heb ik dan maar tot de middag muziek opgezet van mijn Spaanse podcast ( aflevering 14).
Yaiza was zowaar zwaar onder de indruk van de Spaanse aankondigingen van Ricardo, onze trouwe vriend uit Hosputalet del Infante en ging de podcast later nog delen met al haar familie in Galicië. Dat beloofd!
Na de middag nam ze echter de muziek over en begon ze zowaar Spaanse techno door haar gsm te rammen wat ik dan wel weer kon appreciëren.
Om 15u kwamen we beiden vrij uitgeput toe, het was immers weer zo’n warme dag, en we zijn dan maar gaan siësten in afwachting van het plaatselijke Casino-restaurant dat pas openging om 18u. De vermoeidheid slaat nu wel heel hard toe, benieuwd wat er ons morgen weer te wachten staat.
DEEL 2
Het zwembad zou, volgens de enkelingen die het echt gezien hebben, zoals de onderhoudsmannen van de serres, gewoonweg prachtig zijn. Het hoort ook echt bij de serres. Er groeien dus heel wat tropische planten. Ooit heeft er zelfs een bananenboom gegroeid. Het is met andere woorden een tropisch zwemparadijs avant la lettre.
“Oorspronkelijk is het gebouwd als een kerk. Daarom heet het ook ‘de ijzeren kerk’. Sinds er een kapel is in het kasteel van Laken wordt de ruimte helaas niet meer gebruikt. Leopold III heeft dan beslist om in de ongebruikte kerk een zwembad te bouwen. Het moet rond 1937 geweest zijn.”
“De koninklijke kinderen zwemmen er ongetwijfeld in rond. Het is zelfs zo dat koning Filip er vroeger toestemming voor moest vragen aan zijn moeder, maar dat is nu natuurlijk verleden tijd.”
Koning Boudewijn liep zijn dagelijkse wandeling door de Koninklijke serres.
Bijna allemaal waren die in de maand mei toegankelijk voor het publiek behalve zijn lievelingsserre met het privé-zwembad.
Elke dag op het einde van zijn wandeling kwam hij daar uit en bewonderde hij de enige groeiende tros bananen die zijn opgang maakte in de serres.
Ook deze keer opende hij de deur van deze speciale serre en zag op het eilandje van het zwembad, waar de bananenboom stond, een tafereel dat hem daarna nog jaren lang achtervolgd heeft.
De nieuwe werknemer die hij vorige week bezig zag met de pletwals stond deze keer op het glibberige eiland en probeerde een nieuwe kabel te leggen voor één van de defecte lampen die het zwembad normaal gezien zou moeten verlichten.
Plots schoof die nieuwe, die een beetje op Raymond van het Groenewoud leek, uit en probeerde hij niet te vallen door zich vast te houden aan de enige bananentros die het paleis rijk was.
Het resultaat van deze actie was verschrikkelijk; de tros knapte af en de nieuwe electricien van de koning liep er al molenwiekend mee rond op het kleine eilandje.
Ondanks het verlies van de tros kon Boudewijn zijn lach niet inhouden; interessant personage dacht hij bij zichzelf.
Misschien moet ik die man en zijn collega’s eens uitnodigen op één van de zes recepties van de marriage van ons Astrid.
En zo geschiedde. 😎
