Etappe 93: Ribadeo - Lourenza

Anne gaat terugrijden met haar auto tot bij haar huis in Baskenland en Rosa, die in deze vakantie blijkbaar van uur tot uur leeft, had voorlopig nog geen andere plannen.

Ik ben uiteindelijk toch eens in een echte, spotgoedkope Albergue beland, als er geen hotellekes zijn te bespeuren kan je immers niet anders. 

Hier in Galicië zijn de regels nu wel heel erg streng, er wordt telkens een stapelbed overgeslagen en de max. capacity is heel beperkt. 

Alle officiële Albergues zijn weer gesloten, je kan alleen nog maar terecht op privé-uitbatingen via booking enz…

Benieuwd wat de nacht nu weer gaat brengen, ben alvast oorstoppen gaan kopen in de Pharmacy, voor alle zekerheid.

Het afscheid met de zee, waar sinds het begin van mijn tweede deel van de camino zoveel te beleven viel, valt mij vannamiddag toch net iets zwaarder als ik dacht. 

Heb de laatste uren toch wat extra hulplijnen moeten inschakelen om deze laatste zware week die eraan komt nog te overleven. 

Thx voor de leuke gesprekjes!

Maar ook thx aan m’n laatste nieuwe camino-friend Rosa met haar laatste wattsapp-berichtje dat hier nu pas binnen dwarrelt:

“Thanks for your presence and your smile”.

Slaapwel iedereen. 😎